چکیده
در این نوشته به دو رویکرد عمده به واقع گرایی ساختار گرایانه در فلسفه علم می پردازیم که سعی دارد تببیین درستی از مسئله عینیت علم، پیشرفت و هستی شناسی آن داشته باشد. اول به رویکرد سنتی مبتنی به تجربه گرایی که به آثار راسل و ماکسول برمی گردد می پردازیم، گزارشی اجمالی از ادعاهای آن ها ارائه می کنیم و در خلال بحث نقدهای وارد شده را نیز گزارش می دهیم. سپس به رویکرد جدید تر می پردازیم که مبتنی بر واقع گرایی متافیزیکی است و نقدهایی که به آن وارد شده را گزارش می کنیم.
مقدمه
بحث شکل گرفته پیرامون ساختارگرایی واقع گرایانه ریشه در بحثِ طولانی تر واقع گرایی و ضدواقع گرایی در سنت فلسفه علم دارد. پس در وحله اول، واقع گرایی ساختار گرایانه بر واقع گرایی تاکید دارد؛ اینکه جهان مستقل از من ساختاری دارد و علم مستقل از ذهن من و باورهای من می تواند در مورد جهان به نحو عینی و اطلاع بخشی خبر دهد. قید دیگر، یعنی ساختارگرایی بر این نکته تاکید دارد که گزاره های علمی تنها وقتی درست هستند که این ساختار را به درستی بازنمایی کنند و نه نمونه های آن. منظورمان از ساختار» را در ادامه روشن تر می سازیم.
واقع گرایی ساختارگرایانه چیست؟
بینهایت و فراسوی آن: چرا برخی از بینهایت ها از برخی بزرگترند؟
گرایی ,واقع ,گرایانه ,علم ,تر ,ساختار ,واقع گرایی ,وارد شده ,پردازیم که ,تر می ,شده را ,گرایی ساختار گرایانه ,واقع گرایی ساختار
درباره این سایت